Obecnie stwierdza się wiele postaci nerwic, które związane są z rozwojem cywilizacji. O nerwicy mówimy wówczas, kiedy objawy czynnościowe takie jak pocenie się czerwienienie, skurcze spastyczne jelit, biegunki, jąkanie się, drżenie rąk, bladość, bóle i zawroty głowy, bóle brzucha i w klatce piersiowej, utrzymujące się przez dłuższy czas. Reakcją nerwicową są zaburzenia snu, lęki, niepokój z tym związane i brak apetytu. Nerwice mogą powstać po przebytej tragedii, silnych przeżyciach emocjonalnych lub powtarzających się stresogennych sytuacjach i zdarzeniach. W terapii ogromną rolę odgrywa środowisko, osobowość, pozycja społeczna, zadowolenie z pracy, atmosfera w rodzinie, sytuacja materialna i ogólny stan zdrowia. Nie wolno nerwic lekceważyć, ponieważ mogą one przejść w stany depresyjne.
